Odpowiedzialność karna

Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego o sygn. V KK 39/24 z dnia 7 marca 2024 r. dot. podstaw odpowiedzialności karnej „jak za jeden czyn zabroniony”:

„Przepis art. 12 § 2 k.k. poszerza kryminalizację zawartą w Kodeksie karnym, wraz z wszelkimi tego konsekwencjami, w zakresie obowiązku stosowania przepisów tej ustawy. Przepis art. 12 § 2 k.k. określa bowiem podstawy odpowiedzialności karnej „jak za jeden czyn zabroniony”, w sytuacji, gdy sprawca dopuścił się dwóch lub więcej zachowań (czynów), z których każde stanowi realizację znamion wykroczenia. Podstawy prawnokarnej oceny zachowania sprawcy określono zatem w sposób oparty na redukcji, skoro z wielu zachowań będących wykroczeniami powstać ma jeden skumulowany oraz podlegający łącznej ocenie czyn wartościowany prawnokarnie jako przestępstwo. W konsekwencji wszystkie zachowania, które bez użycia mechanizmu z art. 12 § 2 k.k. stanowiłyby odrębne wykroczenia przeciwko mieniu, stają się łączną podstawą odpowiedzialności za jeden czyn będący przestępstwem.

Nie jest dopuszczalne rozpoznanie sprawy o przestępstwo w procedurze wykroczeniowej, także w wypadku wszczęcia postępowania w sprawie o wykroczenie, i stwierdzenia w toku postępowania sądowego, że czyn stanowi przestępstwo. Występuje wówczas ujemna przesłanka procesowa w postaci braku skargi uprawnionego oskarżyciela, gdyż do rozpoznania sprawy o przestępstwo wymagany jest akt oskarżenia (lub jego surogat) wniesiony przez prokuratora lub innego uprawnionego oskarżyciela publicznego. W konsekwencji, wniosek o ukaranie w sprawie o wykroczenie nie jest właściwą skargą do rozpoznania sprawy o przestępstwo, a więc również i do skazania „jak za przestępstwo” w rozumieniu art. 12 § 2 k.k.”

Odpowiedzialność karna