Zgodnie z postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 24 września 2025 r. o sygn. IV KZ 31/25: „Przepis art. 257 § 1 k.p.k. nie może stanowić podstawy zarzutu odwoławczego, ponieważ wyraża on dyrektywę minimalizacji środków zapobiegawczych, która stanowi tylko ogólną regułę postępowania. Nie nakazuje ani nie zakazuje zatem konkretnego sposobu postępowania. Nakłada na sąd, w tym wypadku stosujący tymczasowe aresztowanie, obowiązek rozważenia, czy dla zapewnienia niezakłóconego toku postępowania karnego konieczne jest stosowanie tego najsurowszego środka zapobiegawczego, czy też wystarczający będzie inny środek o charakterze wolnościowym. Opisana powinność rozważenia najbardziej adekwatnego w danej sytuacji środka zapobiegawczego realizuje się poprzez art. 251 § 3 k.p.k., nakazujący w uzasadnieniu postanowienia w przedmiocie tymczasowego aresztowania wskazać powody, dla których sąd nie uznał za wystarczające zastosowanie innego środka zapobiegawczego.”
Adwokat Kartuzy